Ορισμός:
To IBS είναι μία κινητική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από κοιλιακό άλγος, διαταραχή των συνηθειών του εντέρου και από απουσία κάθε ανιχνεύσιμης οργανικής παθολογικής αιτιολογίας.

Η διάγνωση απαιτεί τον αποκλεισμό οργανικών παθήσεων, ενώ καθορίζεται και από κλινικά κριτήρια. Παρότι μπορεί να προκαλεί σημαντικό πόνο και δυσφορία, δεν προδιαθέτει σε άλλες χρόνιες ή απειλητικές για την ζωή καταστάσεις, όπως οι φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου ή ο καρκίνος.

Κλινικά κριτήρια IBS ( ROME IV)
Υποτροπιάζον κοιλιακό άλγος τουλάχιστον>1 ημέρα/εβδ. ανά μήνα για τους προηγούμενους 3 μήνες που σχετίζεται με 2 ή περισσότερα από τα παρακάτω:
⦁ με την αφόδευση
⦁ Η έναρξη των συμπτωμάτων συνδέεται με αλλαγή στην συχνότητα των κενώσεων ή στην σύσταση των κενώσεων.

Τα κριτήρια πρέπει να πληρούνται τους προηγούμενους 3 μήνες με την έναρξη των συμπτωμάτων για τουλάχιστον 6 μήνες πριν από την διάγνωση. Αυτό εξασφαλίζει ότι τα συμπτώματα είναι χρόνια. Δεν μπορούμε να θέσουμε την διάγνωση σε έναν άνθρωπο που βλέπουμε πρώτη φορά και μας λέει ότι ’’εδώ και 10 ημέρες έχω αυτά τα συμπτώματα ́ ́. Κάτι άλλο έχει και όχι IBS.

Κλινικές εκδηλώσεις:
Κοιλιακό άλγος ή δυσφορία. Ο πόνος περιγράφεται ως ασαφής, με τυμπανισμό, κολικοειδής, σαν μαχαιριά, οξύς ή και σταθερός. Μπορεί να είναι εντοπισμένος ή διάχυτος. Εντοπίζεται πιο συχνά στον (αρ) λαγόνιο βόθρο από κάθε άλλη θέση και πιο συχνά στην κάτω κοιλιακή χώρα παρά στην άνω.

Μπορεί να γίνεται αντιληπτός σε πολλές θέσεις παρά σε μία. Συνήθως δεν αντανακλά και σπάνια αφυπνίζει τον ασθενή.

Μετεωρισμός, κοιλιακή διάταση, ερυγές, υπερβολική παραγωγή αερίων, αλλαγή των συνηθειών του εντέρου(δυσκοιλιότητα, διάρροια), ατελής κένωση, αυξημένη έκκριση βλέννης στα κόπρανα μερικά από τα συμπτώματα και σημεία.

Επίσης γαστρεντερικά συμπτώματα εκτός παχέος εντέρου είναι συχνά, όπως: Δυσπεπτικά ενοχλήματα, αίσθημα καύσους, ναυτία και έμετοι ή και συμπτώματα από το ουροποιητικό ή αναστολή σεξουαλικής επιθυμίας, συμπτωματολογία πρωτοπαθούς ινομυαλγίας.

Παθοφυσιολογία:
⦁ Διαταραχή της κινητικότητας
⦁ Σπλαχνική υπερευαισθησία
⦁ Διαταραχή εντερικής έκκρισης

Διάγνωση: 
Λήψη καλού ιστορικού, λεπτομερής κλινική εξέταση και απλός αιματολογικός έλεγχος. Μελλοντικά, IBS Check( αντισώματα έναντι c-dtB και vinculin) με ευαισθησία 40% και ειδικότητα 90%.

Θεραπεία:
Να αφιερώσουμε χρόνο στον ασθενή. Δίαιτα (Low FODMAPs), σποσμολυτικά, προβιοτικά, αντιβιωτικά, αντικαταθλιπτικά.

FODMAPs:
Ζυμώσιμοι ολιγοσαχαρίτες, δισαχαρίτες, μονοσαχαρίτες και πολυόλες.

Ολιγοσαχαρίτες:
Φρουκτάνες( σίκαλη, σιτάρι, κρεμμύδια, σκόρδα, φασόλια).

Δισαχαρίτες:
Λακτόζη ( γαλακτοκομικά).

Μονοσαχαρίτες:
Φρουκτόζη( μέλι, γλυκά φρούτα, σιρόπια). Τελικό σχόλιο: Η διάγνωση του συνδρόμου Ευερεθίστου εντέρου μπορεί να γίνει και χωρίς εξέταση. Στα λειτουργικά νοσήματα θα πρέπει να είμαστε απόλυτα θετικοί. Όταν ένας άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας πληροί τα κριτήρια θα πρέπει να είμαστε απόλυτοι και κατηγορηματικοί για την διάγνωση. Ό,τι μπορεί να συνυπάρχουν και άλλα προβλήματα βεβαίος και μπορεί να συνυπάρχουν. Όμως όταν ένας ασθενής αναφέρει πόνο, φούσκωμα το οποίο ανακουφίζεται με την κένωση ή την αποβολή αερίων και έχει για αρκετό διάστημα αυτά τα συμπτώματα πληρεί τα κριτήρια διάγνωσης του συνδρόμου Ευερεθίστου εντέρου. Επιπλέον εάν αρχίσουμε να μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο διαγνωστικών εξετάσεων αφενός ο ασθενής δεν νοιώθει τόσο σίγουρος για την τελική διάγνωση, αφετέρου χάνει και την εμπιστοσύνη του στον Ιατρό.